Ως την ψυχή

©Monet Στο ζουμί: η ματιά μας στον κόσμο και η εικόνα του δεν είναι μόνο μια εγκεφαλική λειτουργία σε ένα νευρικό ερέθισμα και μήνυμα. Ή μπορεί να είναι. Το βασικότερο που θα ήθελα να εκφράσω, όμως, είναι πως το να παιδευτούμε μες στην τέχνη δεν έχει να κάνει με τη μύηση σε ένα κίνημα, στην απλή επίσκεψη σ' ένα μουσείο, στη συζήτηση για υψηλές αξίες κλπ. Όπως σ' έναν πίνακα του Monet (φερ' ειπείν) ένας κήπος αποτυπώθηκε με έναν συγκεκριμένο τρόπο ή όπως η διαχείριση ενός υλικού αντιστοιχίστηκε σε μια ψυχο-συναισθηματική κατάσταση του δημιουργού (βλ. Pollock), έτσι όλοι μας μεταβολίζουμε τον κόσμο για να τον κατανοήσουμε και για να υπάρξουμε εντός του και να υπάρξει κι αυτός εντός μας ή κι οι δυο μας εντός του χάους μας και του χάους του. Τέχνη δεν είναι ένα αποκρυσταλλωμένο, απανθρωποποιημένο αντικείμενο, αλλά μια διεργασία. Ίσως να είναι μια άλλη λέξη για την Ανάσα, είναι σίγουρα μια βασικά Ανάγκη όπως η Δίψα κι η Πείνα. Συνήθως ό,τι αποσπάται κι αυτονομ