Μια κλεφτή ματιά στον κόσμο

©Monet

Στο ζουμί: η ματιά μας στον κόσμο και η εικόνα του δεν είναι μόνο μια εγκεφαλική λειτουργία σε ένα νευρικό ερέθισμα και μήνυμα. Ή μπορεί να είναι.

Το βασικότερο που θα ήθελα να εκφράσω, όμως, είναι πως το να παιδευτούμε μες στην τέχνη δεν έχει να κάνει με τη μύηση σε ένα κίνημα, στην απλή επίσκεψη σ' ένα μουσείο, στη συζήτηση για υψηλές αξίες κλπ. Όπως σ' έναν πίνακα του Monet (φερ' ειπείν) ένας κήπος αποτυπώθηκε με έναν συγκεκριμένο τρόπο ή όπως η διαχείριση ενός υλικού αντιστοιχίστηκε σε μια ψυχο-συναισθηματική κατάσταση του δημιουργού (βλ. Pollock),

έτσι όλοι μας μεταβολίζουμε τον κόσμο για να τον κατανοήσουμε και για να υπάρξουμε εντός του και να υπάρξει κι αυτός εντός μας ή κι οι δυο μας εντός του χάους μας και του χάους του.

Τέχνη δεν είναι ένα αποκρυσταλλωμένο, απανθρωποποιημένο αντικείμενο, αλλά μια διεργασία. Ίσως να είναι μια άλλη λέξη για την Ανάσα, είναι σίγουρα μια βασικά Ανάγκη όπως η Δίψα κι η Πείνα. Συνήθως ό,τι αποσπάται κι αυτονομείται είναι καταδικασμένο σε μια μοναξιά για να φέρνει χρήμα στους φύλακές του και να ελέγχει όσους τους λείπει.

[Αν ο κόσμος είναι μια κρυπτογραφημένη γραφή (Karl Theodor Jaspers)]

&

[Αν πίσω από την κάθε έκφανση της ανθρώπινης δημιουργίας κρύβεται η εναγώνια προσπάθεια του ανθρώπου να δώσει απαντήσεις και να εκφράσει τις σχέσεις του με τον κόσμο]

τότε

>> ή

η ανθρώπινη δημιουργία είναι και η ίδια μια κρυπτογραφημένη έκφανση, για να μπορεί να "συνομιλεί" με τον κόσμο

ή

η ανθρώπινη δημιουργία μετασχηματίζει τον κόσμο σε ένα κατανοητό (εν μέρει, μάλλον) ή κατανοήσιμο ερώτημα.

"Η τέχνη δεν είναι κατασκευή, τεχνούργημα ή επιδέξια σχέση με έναν εξωτερικό χώρο και κόσμο. Είναι αληθινά η "άναρθρη κραυγή", αυτή η κραυγή η οποία έμοιαζε να είναι η φωνή του φωτός" (Maurice Merleau-Ponty)

[Αν όπως λένε ότι ένας άνθρωπος γεννιέται, από τη στιγμή που αυτό το οποίο δεν υπήρχε μέσα στο βάθος του μητρικού σώματος παρά ως ένα εν δυνάμει ορατό γίνεται ορατό, τόσο για μας όσο και για τον ίδιο τον εαυτό του (Maurice Merleau-Ponty)]

&

[Αν πολλοί άνθρωποι ζουν με έναν τέτοιο τρόπο, σαν να έχουν πεθάνει πολύ πριν από τον θάνατό τους]

τότε

>> πολλές φορές μπορεί να μιλάμε για έναν άνθρωπο που ποτέ δε γεννήθηκε και για έναν κόσμο που ποτέ δε γεννήθηκε και μια Σφίγγα που ποτέ δε ρωτήθηκε και μια φλεγόμενη βάτο που ποτέ δεν ρωτήθηκε και μία πρόνοια που ποτέ δεν αμφισβητήθηκε.

Search Results

Web results

Web resultMaurice Merleau-Ponty